Gotowi do dziania? Start!

Postanowiłem rozpocząć profesjonalnie, licząc na to, że koniec robótki również taki będzie. Rozpocząłem więc od wykonania próbki - wiadomo, druty niby w odpowiednim rozmiarze, ale włóczka już niekoniecznie, a o stopniu "ciasności" mojego dziergania już nie wspomnę... Według przepisu na 10cm powinno mieścić się 27 oczek, u mnie było 22. Nie wiem co mnie pokusiło, że uznałem, że wszystko się zgadza - "bo to taka mała różnica".

Gdzieś na sieci wyczytałem, że najlepiej zaczynać od pleców, bo niewiele jest  kombinowania z ilością oczek na drutach (dodawania czy zrzucania). Jednak postanowiłem zacząć od rękawów. Uznałem, że to najmniejsza część swetra, więc będzie sprawdzianem mojej cierpliwości i determinacji. Jeśli zrobię rękaw, to i resztę zrobię! Plecy jakoś mnie odstraszały swoją powierzchnią...



Sprułem zatem próbkę, chwyciłem druty 4,5, motek włóczki i poszedłem dziergać. Początkowo musiałem sobie wszystko przypomnieć, ale wystarczyło spojrzeć na kilka zdjęć i filmów wideo dotyczących robótek na drutach i wiedza sama się odświeżyła. To prawie tak jak z jazdą na rowerze ;) Za informacjami polecam poszperać na youtube, a jeśli ktoś woli nasz język ojczysty - na polskich blogach.

To miałem być ja; przynajmniej kot się udał ;P

Ściągacz jednego rękawa robiłem ze dwa dni! Niby prosta sprawa - oczko prawe, oczko lewe, prawe, lewe - ale ciągle coś mi nie pasowało. Najpierw zauważyłem, że za mocno naciągam nitkę, a potem męczę się z wbijaniem drutów w oczka. Później wpadłem w drugą skrajność - oczka były tak rozciągnięte, że robótka bardziej przypominała coś ażurowego. W końcu jednak opanowałem włóczkę i udało mi się pozwolić jej luźno, choć pod moja kontrolą, sunąć po palcu wskazującym.

Dygresja: kiedyś uczono mnie, że włóczka powinna być nawinięta na palec wskazujący. Teraz sobie przypominam jak, jako dziecko, zawzięcie i ciasno nawijałem ją, zupełnie jakby fakt owinięcia palca był niesamowicie istotny w dzierganiu :)

Aktualnie już w ogóle nie nawijam włóczki i faktycznie sama gładko sunie, kontrolowana przez pozostałe palce dłoni.

O dziwo, pod względem błędów w kolejności oczek, ściągacz wyszedł idealnie, nieskazitelnie!

Właściwy wzór swetra (wzór, czyli układ przerabianych oczek) pochłonął mnie zupełnie! Składa się on z 8 rzędów, z czego 4 pierwsze to kombinacja oczek: 4*prawe, 2*lewe, 6*prawe, 2*lewe, a w drugą stronę na odwrót (4*l, 2*p, 6*l, 2*p). Następnie nadchodzi najbardziej ekscytujący moment, czyli to przełożenie na drut pomocniczy i przerobienie tego fragmentu 6 oczek na "kabel" (po naszemu "warkocz"). Potem to już nuda, bo 3 rzędy kombinacji prawych i lewych oczek.
Jednak to przełożenie i przerobienie na krzyż urzekło mnie niesamowicie! W życiu nie pomyślałbym, że to taka frajda!

Z rozpędu, za każdym razem ciesząc się na myśl o piątym rzędzie, zrobiłem z 5 lub nawet 6 ośmiorzędowych wzorów, czyli jakieś 40-48 rzędów za jednym posiedzeniem! Tutaj błędy w oczkach już się zaczęły pojawiać, a to było chyba związane z pośpiechem... Już sobie wyobrażam, jak taki obrazek mógł wyglądać dla kogoś obserwującego mnie z boku. Zapaleniec z błyskiem w oku, wyciągniętym językiem, napiętymi całym ciałem, szarpie się z kłębkiem wełny i drutami!